" Wy jesteście solą ziemi. Lecz jeśli sól utraci swój smak, czymże ją posolić? Na nic się już nie przyda, chyba na wyrzucenie i podeptanie przez ludzi. Wy jesteście światłem świata. Nie może się ukryć miasto położone na górze. Nie zapala się też lampy i nie umieszcza pod korcem, ale na świeczniku, aby świeciła wszystkim, którzy są w domu. Tak niech wasze światło jaśnieje przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie". Mt 5, 13 - 16
Wiem, co to znaczy utracić smak. Ale wiem też, co znaczy utracić smak ducha, gdy dusza staje się bez smaku, i z tym "bezsmakiem" dotyka ciemności. Wielką łaską staje się dla mnie Twoja Panie obecność i do w której wołasz moje serce do zanurzenia w Twoim Sakramencie Miłości, w której wraca smak Bożego Ducha.
I jak węgielek rozpalony zapałką rozgrzewa się do czerwoności rozpala ten, który leży tuż obok, tak serce, które dotknęło Światła zaczyna roznosić płomień.
Panie Jezu, proszę dziś za wszystkimi, którzy zapomnieli już, co znaczy żyć w Twoim świetle, co znaczy radować się Twoja obecnością. Proszę, niech zajaśnieje nad nimi Światło Twojej łaski.
A mnie nie dozwól nigdy pozostawać w ciemnościach grzechu. Nie dozwól bym zapomniała, że jest we mnie światło, którego nie mogę utracić.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz