Jezus rozprasza ciemności

" Nastały już ciemności, a Jezus jeszcze do nich nie przyszedł;

jezioro burzyło się od silnego wiatru.

Gdy upłynęli około dwudziestu pięciu lub trzydziestu stadiów,

ujrzeli Jezusa kroczącego po jeziorze i zbliżającego się do łodzi.

I przestraszyli się. On rzekł do nich: " To Ja jestem, nie bójcie się".

Chcieli Go zabrać do łodzi, ale łódź znalazła się natychniast 

przy brzegu,do którego zdążąli." J 6, 16 -21

Wiedzieli, że przyjdzie, czekali; 

dlaczego się przestraszyli gdy przyszedł?

Po zastanowieniu, każdego z nas odpowiedź byłaby inna..

Wiedzieli, a jednak nie wierzyli..

" To Ja jestem, nie bójcie się"

 Wydarzenie uczniów przestraszonych na widok Jezusa
przypomina sytuacje dzieci,

które zasypiają same w pokoju bez światła.

Słyszą kroki nadchodzących rodziów,
a jednak odczuwają niepokój,
dopóki światło nie rożświetli pokoju i nie ujrzą uśmiechu mamy lub taty.

Podobnie podczas zabawy, widzą biegnących w ich stronę rodziców,

a jednak pośród radości i śmiechu towarzyszy im narastający lęk.

Czy podobnie było z uczniami? 

Czy rozpoznali w kroczącym ku nim Jezusa?

Nie mieli pewności. To Jezus przywrócił  im pewność.

Chcieli zabrać Go do łodzi, 

tymczasem to On przeniósł ich w bezpieczne miejsce.

Wyprowadził z ciemności i lęku.

..........

Panie Jezu, który znasz moje serce,

a w nim ciemne jeszcze korytarze.

Z dziecięcym niepokojem i ufnością powierzam Tobie wszystkie

moje zakamarki. 

Rozświetlij je Twoją  łaską rozeznania

 i rozpoznawania  Ciebie, przychodzącego

w Słowie i Sakramentach świętych.