" Jezus, siedząc naprzeciw skarbony, przypatrywał się, jak tłum wrzucał do niego drobne pieniądze. Wielu bogatych wrzucało wiele. Przyszła też jedna uboga wdowa i wrzuciła dwa pieniążki, czyli jeden grosz. Wtedy przywołał swoich uczniów i rzekł do nich: Zaprawdę powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła najwięcej ze wszystkich, którzy kładli do skarbony. Wszyscy bowiem wrzucali z tego, co im zbywało, ona zaś ze swego niedostatku wrzuciła wszystko, co miała na swe utrzymanie. Mk 12, 41- 44
Jezus przy skarbonie, przypatruje się przechodzącym obok Niego składającym ofiary. Widzi głębiej, coś więcej, niż tylko postawy, dostrzega ich motywacje i swoimi spostrzeżeniami dzieli się z uczniami. Spojrzenie Jezusa przenika, ale nie zagraża, daje poczucie bezpieczeństwa tym, którzy nie boją się Jego spojrzenia, nie są bez winy, ale są prawdziwi, nie udają, nie podają się za kogoś, kim nie są. Wierzą, że spotkanie z Jezusem zmieni ich życie.
Jezu, nie dozwól, bym kiedykolwiek próbowała odejść z zasięgu Twojego spojrzenia. Niech Twoje oblicze, czuwa nade mną i nad tymi, których noszę w sercu. Amen.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz