Twoja i moja wiara.

" Żebym choć dotknęła Jego płaszcza, a będę zdrowa. Jezus obrócił się i widząc ją, rzekł: Ufaj córko! Twoja wiara cię uzdrowiła. " 

Czy jesteś w stanie rozpoznać twoją wiarę? Jaka jest? Codzienna  jak chleb powszedni? Co sprawia, że raz jest silniejsza, a raz słabsza? Dlaczego raz jesteśmy zdolni otworzyć się na łaskę i ją przyjąć, a innym razem nie. Wszystko zależy od nastawienia serca. Pewien kapłan zapytał "dlaczego w jednym miejscu pielgrzymkowym doświadczamy cudu, a w innym nie",  chociaż Tu i tam jest działający Bóg, przed którym staje człowiek? Usłyszałam, że odpowiedź jest w nas! Na ile otwarte jest nasze serce, jak mocna jest wiara, ile w nas determinacji.  " Żebym choć dotknęła Jego płaszcza" . Wystarczył jej skrawek płaszcza, który dotykał Jezus, a ja? Czy nie dotykam czegoś więcej? Czy nie czuję, jak Boże słowo dotyka mojego serca? Czy konsekrowana hostia, którą przyjmuję nie jest Ciałem Chrystusa? Czy wierzę, że prawdziwy Bóg - Jezus zstępuje do mojego serca?  Bóg również wyznacza szczegolne miejsca - sanktuaria, w których rozlewa swoje dary i błogosławieństwa, czy jednak doceniam to? Czy umiem Bogu dziękować? 

Wracam więc w pokornej modlitwie i proszę o łaskę wiary, wiary silnej i pokornej i dziecięcej, która sprawia, że Bóg się ogląda by zobaczyć tego, kto się go dotknął.

Papież Pius XII o Sercu Bożym.

 " Najświętsze Serce zaczyna pulsować ludzką i boską miłością od chwili, gdy Maryja Dziewica wyrzekła wielkodusznie swoje fiat - " niech się stanie". A Słowo Boże, jak pisze Apostoł: "przychodząc na świat mówi: Ofiary ani daru nie chciałeś, aleś mi utworzył ciało; całopalenia i ofiary za grzech nie podobały się Tobie. Wtedy rzekłem: oto idę. W zwoju księgi napisano o mnie - abym spełnił wolę Twoją, Boże... Na mocy tej woli uświęceni jesteśmy przez ofiarę ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze".

Serce Zbawiciela przepełnione było uczuciami w pełni zharmonizowanymi zarówno z poruszeniami Jego ludzkiej woli, jak i z boską miłością, która w Nim płonęła, gdy prowadził niebiańskie rozmowy ze swoją Najsłodszą Matką i przybranym ojcem Józefem, któremu posłusznie pomagał w uciążliwym zawodzie cieśli. Kierowany potrójną miłością dokonywał w czasie swoich długich wędrówek niezliczonych cudów (...) Miłość była natchnieniem Jego nauk i przypowieści, zwłaszcza tych, w których głosił miłosierdzie, jak przypowieść o zagubionej drahmie, o zaginionej owcy czy synu marnotrawnym. W Jego czynach i słowach objawia się samo Serce Boga, jak mówi Grzegorz Wielki: " Naucz się dostrzegać Serce Boga w Bożych słowach, abyś tym goręcej tęsknił do rzeczy wiecznych". / Encyklika " Haurietis aquas" o kulcie Najświętszego Serca Jezusowego.

Bezpieczni w dłoniach Boga.

 

Jezus powiedział do swoich uczniów:  " Nie dawajcie psom tego, co święte i nie rzucajcie swych pereł przed świnie, by ich nie podeptały nogami, i obróciwszy się, nie poszarpały was samych. Wszystko więc, co byście chcieli, żeby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie. Albowiem to jest istotą Prawa i Proroków. Wchodźcie przez ciasną bramę. Bo szeroka jest brama i przestronna ta droga, która prowadzi do zguby, a wielu jest takich, którzy przez nią wchodzą. Jakże ciasna jest brama i wąska droga, która prowadzi do życia, a mało jest takich, którzy ją znajdują". /Mt 7, 6. 12 - 14/

Każdy z nas ma swoje "perełki": wartości i zdolności, które ceni i chroni. Wiele włożyliśmy wysiłku, by je zdobyć. Każda perła rodzi się w bólu. Im coś więcej kosztuje, im więcej włożyliśmy wysiłku, by ją osiągnąć tym bardziej będziemy ją cenimy. Jezus przestrzega, byśmy nie marnowali trudu, nie niszczyli tego, co udało się nam osiągnąć, lecz byśmy nasze perły składali w dłoniach Boga, tam będą bezpieczne, tam pozostaną  na wieczność. Są jeszcze inne perły, o których mówi Jezus, to słowa Boże, podarowane nam w Jezusie Chrystusie i Jego ewangelii. Słowo Boga - najcenniejsza Perła, najcenniejszy dar obok Eucharystii. Nie możemy ich lekceważyć, lecz strzec w sercu jak najcenniejszego skarbu.  Słowo Boże odpowiada na nasze wątpliwości i pytania w odpowiednim momencie, gdy tylko stajemy wobec Niego w pokorze serca. Nie tak jak Herod, który przed  Jezusem robił z siebie błazna, a jego serce nie było czyste. Tylko wobec Heroda Jezus milczał. Odpowiadał na pytania najwyższej rady, na pytania Piłata, nawet na   odpowiedział żołnierzowi " Dlaczego mnie bijesz" gdy ten uderzył Go w twarz. Odpowiadał na gęsty niewiast spotykając je na drodze krzyżowej, aż wreszcie na krzyżu odpowiedział na  słowa łotra, który wisząc obok krzyżu, błagał Jezusa, by pamiętał o nim w swoim Królestwie. 

Jezus mówi dziś również, by nie odpowiadać złem na zło, lecz byśmy czynili tak, jak chcemy, by wobec nas postępowano, nawet jeśli będzie to wymagało od nas samozaparcia. 

Przyjmij nieskończoną miłość w Jezusie Chrystusie.

 

Nieskończony, Miłosierny Bóg ukryty w białej hostii, którą przemienienia w swoje ciało przemierza dziś nasze miasta i wioski, pragnie nam błogosławić, chce przypomnieć o swojej obecności. On jest, nieustannie i mówi dziś każdemu z nas:

"Nie lękaj się, bo cię wykupiłem, Moim jesteś, oddałem za ciebie życie, a teraz oddaję się tobie, ukryty, delikatny, byś się Mnie nie bał, abyś nie lękał  się Mojej miłości i przyjął Mnie do swego serca. 

Jezu, uwielbiam Cię za Twoją miłość i obecność, dzisiejszy dzień, to dzień uwielbienia Ciebie obecnego w Eucharystii, a dla mnie osobiście dzień gdy Ty przyszedłeś i zabrałeś ze sobą Tatę. Pamiętam ten dzień i moment i jest we mnie i radości i cień smutku i nadzieja, że życie nasze się nie kończy, ale jest pójściem z Tobą w nową, lepszą rzeczywistość. 

Jezu, ukryty a jakże bliski, zapraszałeś nas wczoraj, byśmy modlili się w ukryciu, ale to nie znaczy, byśmy nie wyznawali naszej wiary przed ludźmi, dlatego zapraszasz nas do udziału w procesji. Udziel nam łaski głębokiej wiary w Twoją obecność, byśmy nie chowali i nie wstydzili się Ciebie. Niech pamiętamy, że Jesteś i idziesz z nami przez życie i to nasze życie podtrzymujesz. Bądź uwielbiony Jezu, dziękuję Ci za dar Eucharystii, w której karmisz nas Ciałem i Krwią swoją. Amen.   

Nie przykładaj ręki do zła.

 " Jezus powiedział do swoich uczniów: " Słyszeliście, że powiedziano : Oko za oko i ząb za ząb? A Ja wam powiadam: Nie stawiajcie oporu złemu. Lecz jeśli cię ktoś uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi. Temu, kto chce się prasować się z tobą i wziąć twoją szatę odstąp i płaszcz. Zmusza cię ktoś, żeby iść z nim tysiąc kroków, idź dwa tysiące. Daj temu, kto cię prosi, i nie odwracaj się od tego, kto chce pożyczyć od ciebie. Mt 5, 38 - 42

W obliczu siejącego się zła jak zrozumieć słowo, by nie stawiać oporu złemu, jednocześnie nie ulegając złu. O tym dziś mówi  KS. Wojciech Wegrzyniak:

 

Miłość w jedności.

 

" Jezus powiedział do swoich uczniów: Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz znieść nie możecie.  Gdy zaś przyjdzie On,  Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. On mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi. Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego weźmie i wam objawi". J 16, 12 - 15

Duch Święty zasłuchany w Ojca i Syna. Nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, co usłyszy. 

Duchu Święty, zanurzony w Miłości, uwrażliwiaj nasze serca na słowo Jezusa.  Panie Jezu, mówisz nam dziś, że tylko zasłuchani w Twoje słowo i zanurzeni w miłości Ojca stajemy się zdolni do bycia świadkami, którzy przynoszą chwałę Twemu Imieniu. Boże, Ojcze nasz ogarnij nas Twoją miłością. 

Uwielbiony i wywyższony bądź Boże w Trójcy Świętej Jedyny. Tobie niech będzie część i chwała, teraz i na wieki. Amen.

Nie szukaj innej drogi, idź, wracaj swoją drogą ku pustyni.

 

"Co Ty tu robisz Eliaszu? A on odpowiedział:  "Żarliwością zapłonąłem o Pana Boga Zastępów, gdyż Izraelici opuścili Twoje przymierze, rozwalili Twoje ołtarze, a Twoich proroków zabili mieczem. Tak,  że ja sam tylko zostałem, a oni godzą jeszcze i  na moje życie. Wtedy rzekł: "Wyjdź, aby stanąć na górze wobec Pana". A oto Pan przechodził. Gwałtowna wichura rozwalająca góry i druzgocąca skały szła przed Panem, ale Pana nie było w wichurze. A po wichurze - trzęsienie ziemi: Pana nie było w trzęsieniu ziemi. Po trzęsieniu ziemi powstał ogień: Pan nie było w ogniu. A po tym ogniu  - szmer łagodnego powiewu. Kiedy tylko Eliasz go usłyszał, zasłoniwszy twarz płaszczem, wyszedł i stanął przy wejściu do groty. A wtedy rozległ się głos mówiący do niego: " Co ty tu robisz, Eliaszu? Eliasz odpowiedział: "Żarliwością zapłonąłem o Pana, Boga Zastępów, gdyż Izraelici opuścili Twoje przymierze, rozwalili Twoje ołtarze, a Twoich proroków zabili mieczem. Tak, że ja sam tylko zostałem, a oni godzą jeszcze i na moje życie". Wtedy Pan rzekł do niego: " Idź, wracaj swoją drogą ku pustyni Damaszku. A kiedy tam przybędziesz, namaścisz Chazela na króla Aramu. Później namaścisz Jehu, syna Niszmego na króla Izraela. A wreszcie Elizeusza, syna Szafata z Abel - Mechola, namaścisz na proroka po tobie. " 1 Krl 19, 9 - 16 

Jakże podobni jesteśmy Eliaszowi, niby pełni żarliwości o chwałę Pana, o szczytne cele, a uciekamy przy najmniejszej trudności, szukamy innych dróg. Tymczasem Bóg mówi: " Wracaj, bo mnie tam nie ma w wichrze, trzęsieniu ziemi, ogniu. Wracaj i zaczerpnij z pustyni łagodnego wiatru, tam jestem i zanieś mnie tym, do tych wśród grzmotów, burzy i trzęsienia ziemi ich serc, bo w ciszy i ufności leży Twoja siła. 

Najwyższy i Wieczny Kapłan.

 

Jezus podniósłszy oczy ku niebu, rzekł: Ojcze, nadeszła godzina. Prócz swego Syna chwałą, aby Syn Ciebie nią otoczył i aby mocą władzy udzielonej Mu przez Ciebie jak każdym człowiekiem dał życie wieczne wszystkim, których Mu dałeś. Ja za Nimi proszę, nie proszę za światem, ale za tymi, których mi dałeś, ponieważ są Twoimi. Ja im przekazałem Twoje słowo, a świat ich znienawidził za to, że nie są ze świata, jak i ja nie jestem ze świata. Nie proszę, abyś ich zabrał ze świata, ale byś ich ustrzegł od złego. Oni nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. Uświęć ich w prawdzie. Słowo Twoje jest prawdą. Jak Ty mnie posłałeś na świat, tak i Ja ich na świat posłałem. A za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w Prawdzie. 

Jezu, Najwyższy i Wieczny Kapłanie, ofiarowałeś za uczniów Twoich swoje życie, aby zostali uświęceni w Prawdzie. Uświęceni czyli zanurzeni w Duchu Świętym, który objawia im całą prawdę zawartą w Twoim Słowie. To Słowo jest Prawdą. Poświęciłeś i złożyłeś w ofierze swoje życie, aby tak się stało. Aby pomimo nienawiści tego świata pozostali w tym świecie zanurzeni w Prawdzie, która osłoni ich serca przed nienawiścią i aby mieli radość w sobie w całej pełni.

Jezu, nie prosisz dla nich o chleb i dach głową, nie prosisz o długie życie, ale prosisz o dary duchowe, o łaskę, którą  sami umocnieni będą zdolni umacniać tych, do których ich posyłasz. Spraw, Panie, aby wszyscy Kapłani doświadczyli  zanurzenia w Miłości, którą Ty ich umiłowałeś i nie utracili radości. 

Uwielbiony bądź Panie, za dar Twojego Kapłaństwa. 

Prawo wypełnione Miłością.

 

" Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić. Zaprawdę bowiem, powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni. Ktokolwiek więc zniósłby jedno z tych przykazań, choćby najmniejszych, i uczyłby tak ludzi, ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim. A kto je wypełnia i uczy wypełniać, ten będzie wielki w królestwie niebieskim. Mt 5, 17 - 19

Jeżeli swojego życia

 nie wypełniasz  Miłością 

- przegrasz wszystko.

Jeżeli zasad postępowania 

nie budujesz na Miłości

- przegrasz, choćbyś zyskał wiele. 

Jeśli w postępowaniu z ludźmi nie kierujesz 

się miłością - staniesz  się tyranem

 i przegrasz, choćby wydawało ci się,

 że zwyciężyłeś wszystkich.

Jeśli z Prawa usuniesz miłość, którą

wniósł Jezus

 - Bóg upomni się o to, co jest Jego.

Bo doskonałym wypełnieniem Prawa 

jest Miłość. 

Pamiętaj więc duszo moja o Miłości

i żyj nią, 

bo Prawo jest na usługach Miłości, 

a nie Miłość na usługach Prawa.

Oświecaj tylko dobro. Niech jaśnieje Bogu na chwałę!

 

" Wy jesteście solą ziemi. Lecz jeśli sól utraci swój smak, czymże ją posolić? Na nic się już nie przyda, chyba na wyrzucenie i podeptanie przez ludzi. Wy jesteście światłem świata. Nie może się ukryć miasto położone na górze. Nie zapala się też lampy i nie umieszcza pod korcem, ale na świeczniku, aby świeciła wszystkim, którzy są w domu. Tak niech wasze światło jaśnieje przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie. Mt 5, 13 - 16

Miłująca Matka.

 

Miłująca Matka, tak dziś Kościół mówi o Maryi. 

"Miłosierny Boże, Twój Syn przybity do krzyża ustanowił swoją Rodzicielkę Najświętszą Maryję Pannę naszą Matką, spraw, aby dzięki wstawiennictwu miłującej Matki, Twój Kościół wzrastał, radował się świętością swoich dzieci i pociągał do siebie wszystkie narody. /Modlitwa Kolektą /

On jest, a ja?

 Rozważając dzisiejszą ewangelię pomyślałam o wiernym Janie - umiłowanym uczniu Jezusa. Gdy Piotr rozmawiał  z Jezusem obejrzał się zapytał Go o Jana: A z nim co będzie? Jan dyskretnie szedł za Jezusem, był tuż za Nim. Jezus być może poszedł za spojrzeniem Piotra i spojrzał na Jana, choć wiedział, że On tam jest, tuż za Nim. Ucieszył Go widok umiłowanego ucznia. Czy ja również " mam na oku Jezusa". Łatwej jest pamiętać, że Jezus patrzy na mnie, że Jezus tu jest. Czy jednak Jezus może powiedzieć o mnie. Ona tu jest. Nie jestem sam. Maryjo, Matko Jezusa, naucz mnie być zawsze za Jezusem.

Więcej i bardziej kochać.

 Czy kocham bardziej od innych?

Czy kocham więcej niż przed momentem? 

Jaka jest pamięć mojego serca? Czy pamięta

 ile miłości Jezus wlał w nie, aby Miłość

 zwyciężyła miłość, by zwyciężyło Słowo 

  I zajaśniało w sercu? 

On rzekł i stała się jasność. 

To nieprawda, że grzech lekki jest jak kurz

 który szybko odpadnie z podmuchem

 dobroci, następnej chwili. Żyjesz pośród

 tego świata choć do niego nie należysz. 

 I wiesz, że zamiast dobroci

 wyleje się na ciebie zło tego świata

 nieważne w jaki sposób, po prostu spadnie

 całkiem nieoczekiwanie i

 wlepi się w tę warstwę kurzu? Czujesz jak

 przykleja się do ciebie, rozsmarowuje i

 zaczynasz odczuwać jego ciężar.

Czasami twój grzech jest jak gips. W

 zetknięciu z pomyjami nieprzyzwoitych

 słów dusza twoja twardnieje, a im bardziej

 wtapiasz się w zło tego świata - 

 kamieniejesz. Ale  nasz jeszcze na tyle

 świadomości, że  

szukasz strumienia łaski, który jak czysta

 woda, rozpuści wszelki brud i przywróci

 zdolność poruszania się. Szukasz światła i

 wołasz o nie. 

I nagle odczuwasz dochodzące do ciebie

 strumienie światła i słońca. I wiesz jedno,

 Jest Bóg i pyta Cię czy kochasz więcej i

 bardziej? 

 

 

Trzy razy M silniejsza od nienawiści.

 

" Jeżeli was świat nienawidzi, wiedzcie, że Mnie wpierw znienawidził. Gdybyście byli ze świata, świat by was kochał jako swoją własność. Ale ponieważ nie jesteście ze świata, bo Ja was wybrałem sobie ze świata, dlatego was świat nienawidzi. Pamiętajcie i słowie, które do was powiedziałem: " Sługa nie jest większy od swego pana. Jeżeli Mnie prześladowali, to i was będą prześladować. Jeżeli moje słowa zachowali, to i wasze będą zachowywać. Ale to wszystko wam będą czynić z powodu mego imienia, bo nie znają Tego, który Mnie posłał". J 15, 18 - 21

Do kogo należę, czyją jestem własnością? Na chrzcie świętym, otrzymaliśmy pieczęć Ducha Świętego, Bóg Ojciec wypowiedział nad nami słowa: Jesteś Moim umiłowanym dzieckiem, zostałeś obmyty we Krwi Chrystusa, który oddał za Ciebie swoje życie. Imię Jezusa jest w Tobie. W Komunii Świętej zapraszasz Go do serca, przychodzi ukryty w białej konsekrowanej hostii. Jedyny Bóg w Trójcy Świętej jest w Tobie, prowadzi i kieruje Tobą, tak samo jak pierwszymi uczniami Jezusa. To  Duch Święty prowadził ich do miejsc, do których pójść powinni. Apostołowie nie tylko głosili naukę o Jezusie Chrystusie ale też trwali w relacji z Nim. Duch Święty prowadzi ich, a oni słuchają Jego głosu. 

Duchu Święty, Miłości Ojca i Syna, prowadź i kieruj mną, zachowaj moje serce przed zniechęceniem. Duchu Święty, proszę, strzeż moich kroków i myśli, by dalekie było ono od myślenia i postępowania tego świata, umocnij we mnie słowa Jezusa, bym nigdy nie zwątpiła w Jego obecność, a własnym postępowaniem nie zagłuszała Twojego głosu i nigdy nie zwątpiła w Twoją i Jego obecność, gdy przyjaciele tego świata odrzucą mnie, pozwól mi pozostać ponad nienawiścią, w Twojej przyjaźni.

 " Już was nie nazywam sługami, lecz przyjaciółmi". 

Przyjaciel Jezusa nie jest własnością tego świata i nie żyje według wymogów tego świata. Żyje w Sercu Jezusa i jest przez Niego chroniony. Sam Jezus posyła Ducha Świętego i swoich przyjaciół, by wyprowadzili nas z miejsc i relacji, które zagrażają naszemu życiu. Doświadczyłam tego wielokrotnie.

 Jezu Chryste, dziękuję Ci,  

Duchu Święty uwielbiam Cię, 

Miłości Ojca, prowadź mnie. 

Gdybyś wiedział...

 " Gdybyś wiedział, jak bardzo Cię kocham, płakał byś z radości". Niepokalana Matka Zbawiciela - Maryja. 

A dziś Pan Bóg wypowiada w Jezusie takie słowo: " Jak Mnie umiłował Ojciec, tak inJa was umiłowałem. Trwajcie w miłości mojej. Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości. To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna. J 15, 9 -11

Któż bardziej niż Maryja, doświadczył Miłości Bożej. Cała zalana miłością, wypełniona Bogiem i w Nim zanurzona, doświadczyła pełni radości, o której dziś mówi Jezus. Czyż mogło być inaczej? Trwając w Jezusie, trwasz w miłości i jesteś w radości. Trwając w grzechu, jesteś poza Jezusem, poza Miłością i nie doświadczasz radości w sercu, tylko śmiechu, czy uśmiechu, a przecież to nie jest to samo. Bo gdy jesteś w łasce Chrystusa płaczesz z radości, czy doświadczyłeś już tego?  

Gdybyś wiedział jak Bóg Cię kocha, jak kocha Cię Maryja wypełniona przecież Bożą miłością, płakałbyś z radości. 

Na świecie doznacie ucisku, a nie pokoju.

 " Jezus powiedział do swoich uczniów: " Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak, jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się nie lęka. Słyszeliście, że powiedziałem: Odchodzę i przyjdę znów do was. Gdybyście Mnie miłowali, rozradowalibyście się, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest ode Mnie. A teraz powiedziałem Wam o tym, zanim to nastąpi, abyście uwierzyli, gdy się to stanie. Już nie będę z wami wiele mówił, nadchodzi bowiem władca tego świata. Nie ma on jednak nic swego we Mnie. Ale niech  świat  się dowie, że Ja miłuję Ojca i że tak czynię, jak Mi Ojciec nakazał. 

Nie znajdziesz w Jezusie niczego, co posiada władca tego świata. Świat przynosi ucisk i cierpienia, a jeśli nawet mówi o pokoju, to jest to pokój zewnętrzny. 

Napisałam wczoraj , że Jezus nas potrzebuje. Dziś, Pan w słowie swoim mówi mi, że My potrzebujemy Jego, i tego doświadczam Otacza nas świat, który nie ma nic z Jezusa, z Jego Miłości. Doświadczył tego święty Paweł którego kamienowno, a sądząc że nie żyje wywlekli go za miasto. Kiedy go otoczyli uczniowie, podniósł się i wszedł do miasta. 

Gdy masz coś z Ducha Chrystusowego wtedy jesteś zdolny podnosić innych, wnosić pokój, przywracać radość i nadzieję. Czy mógłbym dzisiaj powiedzieć za Jezusem, że nic nie ma we mnie z Ducha tego świata. Komu pozwalam się prowadzić? 

Jezu, Dawco pokoju, zmiłuj się nad nami. 

Jezus nas potrzebuje.

 " Kto ma przykazania moje i je zachowuje, ten Mnie miłuje. Kto zaś Mnie miłuje, ten będzie umiłowany przez Ojca mego, a również Ja będę go miłował i objawię mu siebie. Rzekł do Niego Juda, ale nie Iskariota: " Panie, cóż się stało, że nam się masz objawić, a nie światu?" W odpowiedzi rzekł do niego Jezus: " Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał Moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go i przyjedziemy do niego, i mieszkanie u niego uczynimy. Kto nie miłuje Mnie, ten nie zachowuje słów Moich." 

Bóg pragnie spotkać się z każdym z nas indywidualnie, oczekuje jednak od nas otwartości serca, które wyrażać się będzie przez przyjęcie Jego przykazań z miłością. 

W zwykłej relacji ludzkiej, gdy kochamy osobę nam bliską okazujemy szacunek jej słowu, i gotowi jesteśmy na spełnienie jej prośby w innych przypadkach stać na gęsty życzliwości i gościnności, budujemy relacje. Dobrem, które otrzymujemy dzielimy się z innymi. I tego oczekuje od nas Pan Bóg i dlatego w ten sposób odpowiada na pytanie Judasza, dlaczego chcę objawić się najpierw im, a  nie światu. Jezus chce przez  uczniów, przez nas , budując z nami relacje, chce  dotrzeć do całego świata z Ewangelią i Miłością Chrystusa.

Ja wiem kogo wybrałem.

 " Znalazłem Dawida, syna Jessego,  człowiek po mojej myśli, który we wszystkim wypełni wolę Bożą" Dz 13, 23

  Jak mocno trzeba uwierzyć i poddać się działaniu Ducha Świętego. Mocno, to znaczy całym sercem, ze wszystkich sił w całkowitej wolność i dyspozycyjności pozwolić Jezusowi przechadzać się po sercu, by to On sam je porządkował, bez stawiania granic, a wręcz przeciwnie, by to On znosił granice, postawione Jemu  przez lata.

Bo można dopuścić Boga na własnych warunkach, mówiąc kiedy i jak może okazać łaskę, gdy zasłużę sobie na jej przyjęcie.

To nie Pan Bóg ma być na moje zawołanie, ale to ja mam nasłuchiwać Jego głosu. To ja mam słuchać Jego Słowa. 

Słowo i ogień.

 " Jezus zaś tak wolał: Ten kto we Mnie wierzy, wierzy nie we mnie, lecz w tego, który Mnie posłał. A kto Mnie widzi, widzi Tego, który Mnie posłał. Ja przyszedłem na świat jako światłość, aby nikt, kto we Mnie wierzy nie pozostawał w ciemnościach." J 12, 44 - 46

" Wierzę w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół, jeśli tak, to wierzę w Jezusa Chrystusa, który jest Fundamentem Kościoła, jest Tym z Którego przebitego boku narodził się Kościół - Jego sakramenty; A jeśli wierzę w Jezusa, to wierzę  w Tego, Który Go posłał. I jeśli w jakiś sposób uderzam w Kościół, to uderzam również w Jezusa - samego Boga. Czy mam tego świadomość, że Bóg walczy w obronie Kościoła, za który Jezus oddał swoje życie. Czy mam świadomość, że Bóg walczy o każdego człowieka, za którego Jezus oddał życie, a skoro tak, to czy mam świadomość, że Bóg walczy o mnie i o ciebie?

  W dalszych słowach Jezus dziś mówi:

 " A jeżeli ktoś słyszy słowa Moje, ale ich nie zachowuje, to Ja go nie potępię. Nie przyszedłem bowiem po to, aby świat potępić, ale by świat zbawić. Kto Mną gardzi i nie przyjmuje słów moich, ten ma swego sędziego: słowo, które wygłosiłem, ono to będzie go sądzić w dniu ostatecznym. Nie mówiłem bowiem sam od siebie, ale Ojciec, który Mnie posłał, On Mi nakazał, co mam powiedzieć i oznajmić. A wiem, że przykazanie Jego jest życiem wiecznym. To, co mówię, mówię tak, jak Mi Ojciec powiedział. J 12, 47 - 50

Jezus chce, aby Jego słowo dotarło do serca, chce je poruszyć, by zapłonęło, by przemieniło serce. Doświadczył tego prorok Jeremiasz, który próbował uciec od słowa I powiedziałem sobie: Nie będę Go już wspominał, ani mówił w Jego imię. Ale wtedy zaczął trawić moje serce jakby ogień żarzący się w moim ciele. Czyniłem wysiłki, by go stłumić, lecz nie potrafiłem. Jr 20, 7 - 9

Jeśli odrzucę, zagłuszę, Słowo, to odrzucam Jezusa i nawet jeżeli dziś stłumię ten ogień, nie zdołam uciec od Niego.

Wiara, czy wyobrażenia.

 " Jezus przechadzał się w świątyni, w portyku Salomona Otoczyli Go Żydzi i mówili do Niego: " Dokąd będziesz nas trzymał w niepewności? Jeśli Ty jesteś Mesjaszem, powiedz nam otwarcie!" Rzekł do nich Jezus: " Powiedziałem wam, a nie wierzycie. Czyny, które dokonuję w imię mojego Ojca świadczą o Mnie. Ale wy nie wierzycie, bo nie jesteście z moich owiec." 

Jezus spacerował w portyku Salomona, dostrzegli Go Żydzi i prawie natychmiast zareagowali na Jego widok. Brak pewności, co do osoby Jezusa i Jego pochodzenia rodziło w nich napięcie, czuli się niepewnie. Winą za ten stan obciążali Jezusa: " Dokąd będziesz nas trzymał w niepewności" - zapytali. Jezus  odpowiedział, że udzielił im już odpowiedzi, ale oni nie uwierzyli Jego słowom.  Nie odpowiadało ono ich wyobrażeniom. Nie to chcieli usłyszeć. Święty Paweł z Barnabą bardzo konkretnie nazwał taką postawę:

" Należało głosić słowo Boże najpierw wam. Skoro jednak odrzucacie je i sami uznajecie się za niegodnych życia wiecznego, zwracany się do pogan.(Dz14, 46)

Można być bardzo blisko Jezusa i Go nie słyszeć, można patrzeć na Niego w Najświętszym Sakramencie i Go nie spotkać. Wszystko zależy od wiary, od tego, komu daję pierwszeństo - Słowu Boga, czy ludziom, czy  pozwalam jej wzrastać, czy własnym wyobrażeniom? 

Jezu, Zbawicielu, proszę, przyjdź do mojego serca i wzmocnij moją wiarę, nadzieję i miłość.

Jezu, dobry Pasterzu.

Jezu, Ty powiedziałeś: " Ja jestem dobrym pasterzem. Życie moje oddaje za owce. Mam także inne owce, które nie są z tej owczarni. I te muszę przyprowadzić i będą słuchać głosu mego i nastanie jedna owczarnia i jeden pasterz." 

Zależy Ci na każdym z nas, którzy odchodzimy, nie słuchamy Ciebie, a Ty nas poranionych i pokaleczonych odnajdujesz i przyprowadzasz do swojej owczarni, i nie pytasz o nic. Tylko z miłością opatrujesz rany, zapraszasz do stołu, a w Twoich oczach radość pomimo bolesnego zmęczenia. Dziękuję, że nie oskarżasz, nie pytasz o nic, nie krzyczysz, nie podnosisz głosu, nie dogaszasz knotka mej duszy, który ledwo tli się w mym sercu, tylko mówisz: "Pozostań blisko, w zasięgu Mego Serca, by żyć, by czerpać ciągle na nowo i pić z Mojego Źródła". Jezu, Ty wiesz, że my bez Ciebie, po prostu - " baraniejemy", a Ty chcesz byśmy wzrastali w świętości. 

Jezu, dobry Pasterzu, dziękuję, że tyle dla Mnie uczyniłeś i ciągle czynisz, i jednocześnie pokazujesz, że tylko z Tobą zdolna jestem do czynienia dobra, do kochania Twoją miłością i widzenia świata i bliźnich tak jak Ty ich widzisz, że tak naprawdę bez Twojej łaski, bez Twojego cierpienia, moje cierpienie nic nie znaczy, i bez Twoich zasług sama nic wysłużyć nie zdołam, i zła nie zwycieżę. Wszystko w Twojej mocy i łasce, o którą pokornie proszę, Jezu, dobry Pasterzu. 

Rozpoznać głos Jezusa.

 

" Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną, a Ja daję im życie im życie wieczne. Nie zginą na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki. Ojciec mój, który Mi je dał, jest większy od wszystkich. I nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca. Ja i Ojciec jedno jesteśmy. " 

  

Zachowani w Ojcu przez Jezusa i w Jezusie zachowamy życie, które daje nam Jezus. Wcześniej powiedział: " Słowa, które Ją wam powiedziałem, są duchem i życiem, lecz pośród was są tacy, którzy nie wierzą".

 J 6, 63 - 64

Czy dlatego nie słyszymy głosu Jezusa, bo nie wierzymy, że mówi do nas?  A przecież tylko wtedy znajdziemy bezpieczeństwo gdy pójdziemy za Jego głosem. W Nim jest życie, jest duch, który podnosi, wyzwala i obdarza pokojem. Doświadczyli tego apostołowie zamknięci w Wieczerniku i dali temu świadectwo, jak Jezus przemienił ich serca. Czy wierzę, że chce przemienić i moje? 

Jest wiele głosów, które docierają do mnie, co nie pozwala mi usłyszeć Jezusa?  

Nie odchodząc zostać.

 "Czy i wy chcecie odejść?" To pytanie Jezusa jest ciągle aktualne.  Bo wciąż za trudne, niektórym,  wydają się słowa Jezusa i odchodzą, od Jezusa i Jego Matki - Maryi. Słysząc dziś to pytanie mówię za Piotrem: " Panie do kogóż pójdziemy, Ty masz słowa, życia wiecznego! Twoje słowo, Jezu podtrzymuje mnie przy życiu.  Ale wiem też, że pomimo tego, że nie odchodzę od Ciebie, to jednak zostawiam Ciebie, zostawiam Twoje słowo, nie niosę go w sercu i tak wiele razy nie mam go w pamięci. Czy powtarzając słowa świętego Piotra, odpowiadam szczerze? Wybacz mi Jezu, takie odejścia, w których sercem nie byłam z Tobą, takie w których odpoczywałam bez Ciebie i od Ciebie, łudząc się, że poza Tobą odzyskam pokój. Dziękuję Jezu, że pokazujesz mi dziś tego rodzaju ucieczki i odejścia.

W całkowitej wolności.

 " Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął, a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie (....). Nikt nie może przyjść do Mnie, jeżeli go nie pociągnie Ojciec, który mnie posłał (..). Każdy, kto od Ojca usłyszał i przyjął naukę, przyjdzie do Mnie. J 6

           Są takie pragnienia i oczekiwania, które będą otwierały na Jezusa i Jego Słowo, a są też takie, które będą oddalały od Jezusa i do Niego nie prowadzą. Doświadczamy tego w codzienności. Tylko miłość Ojca zdolna jest skruszyć niewłaściwe pragnienia i przyciągnąć nas ku życiu wiecznemu, ku Jezusowi.

Czy kocham więcej?

 

A gdy ranek zaświtał, Jezus stanął na brzegu. Jednakże uczniowie nie wiedzieli, że to był Jezus. A Jezus rzekł do nich: "Dzieci, macie coś do jedzenia? Odpowiedzieli Mu: " Nie". On rzekł do nich: "Zarzućcie sieć po prawej stronie łodzi, a znajdziecie. Zarzucili więc i z powodu mnóstwa ryb nie mogli jej wyciągnąć. Powiedział więc do Piotra ów uczeń, którego Jezus miłował. "To jest Pan!" Szymon Piotr, usłyszawszy, że to jest Pan, przywdział na siebie wierzchnią szatę - był bowiem prawie nagi - i rzucił się wpław do jeziora. Pozostali uczniowie przypłynęli łódką, ciągnąc za sobą sieć z rybami. Od brzegu bowiem nie było daleko - tylko około dwustu łokci. A kiedy zeszli na ląd, ujrzeli rozłożone ognisko, a na nim ułożoną rybę oraz chleb. Rzekł do nich Jezus: "Przynieście jeszcze ryb, które teraz złowiliście". Poszedł Szymon Piotr i wyciągnął na brzeg sieć pełną wielkich ryb w liczbie stu pięćdziesięciu trzech. A mimo tak wielkiej ilości sieć nie rozerwała się. Rzekł do nich Jezus :  "Chodźcie, posilcie się!" Żaden z uczniów nie odważył się zadać Mu pytania: " Kto Ty jesteś?", bo wiedzieli, że to jest Pan. A Jezus przyszedł, wziął  chleb i podał im - podobnie i rybę.  To już trzeci raz Jezus ukazał się uczniom od chwili gdy zmartwychwstał. A gdy spożyli śniadanie, rzekł Jezus do Szymona Piotra: "Szymonie, synu Jana, czy miłujesz mnie więcej, aniżeli ci?" Odpowiedział Mu: "Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham." Rzekł do niego: " Paś baranki moje. I znowu po raz drugi, powiedział do niego: " Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie?" Odparł Mu: "Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham." Rzekł do Niego: " Paś owce moje. Powiedział mu po raz trzeci: "Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie?" Zasmucił się Piotr, że mu po raz trzeci powiedział: " Czy kochasz Mnie?" I rzekł do niego: " Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham". Rzekł do niego Jezus: " Paś owce Moje". 21, 1 - 19

Jezus po swoim Zmartwychwstaniu już trzeci raz ukazał się swoim uczniom, dlaczego Piotr nie rozpoznał Go? Czekał na potwierdzenie od umiłowanego ucznia. Dlaczego Jan rozpoznał i powiedział, że to Jezus dopiero, gdy wyciągnęli pełną sieć ryb, podobnie jak przy pierwszym spotkaniu gdy Jezus do nich przyszedł i powołał ich? Czyżby czekał na kolejny znak bo nie miał pewności, że to Jezus. Czy obu uczniom, podobnie jak tym w drodze do Emaus pałały serca, gdy tylko ujrzeli Jezusa stojącego na brzegu. Czy byli zaskoczeni? A przecież niewiasty uprzedziły ich, że Jezus chce się z nimi spotkać w Galilei, w miejscu gdzie ujrzeli Go pierwszy raz i poszli za Nim, "  by zobaczyć gdzie mieszka". Zmartwychwstały Chrystus zaprosił ich do miejsca, w którym wszystko dla nich się zaczęło: powołanie i droga ku Zmartwychwstaniu. Jezus dziś nie pyta o mękę, nie wraca do trudnych dla nich chwil, nie wypomina. Pyta tylko o miłość. Tylko i aż o miłość. Czy kocham więcej? 

Uwielbiajmy Jezusa.

 

Któż jak Bóg!  

Żyj w świetle.

 " Każdy bowiem, kto źle czyni nienawidzi światła i nie zbliża się do światła, aby jego uczynki nie zostały ujawnione. Kto spełnia wymagania prawdy, zbliża się do światła, aby się okazało, że jego uczynki zostały dokonane w Bogu". J 3, 20 - 21

Duszo moja, nie unikaj światła, żyj w Światłości. Nie  biegnij za tym, co sprowadza ciemność. Nie sprzedawaj serca w niewolę za odrobinę tego świata . Słowo, słowo ludzkie, cóż znaczy gdy zmienne i niestałe, sprzedane dla własnej korzyści. A  przecież  Któż jak Bóg zna prawdę duszo moja. Cóż człowiek zyskać może, gdy świat zyska, a w oczach ciemność niesie i smutek, gdy sercem daleko od światła i Prawdy jedynej. Więc nie wypuszczaj duszo moja Słowa Pana i Światła, które dał Ci Bóg, by kochać wciąż więcej i więcej, pomimo kłamstwa tego świata. Bóg już zwyciężył, pamiętaj i jest Światłością. Trwaj w Nim.   

Więcej niż obecność.

 

" Był wśród faryzeuszów pewien człowiek imieniem Nikodem, dostojnik żydowski.  Ten przyszedł do Niego nocą i powiedział Mu: " Rabbi, wiemy, że od Boga przyszedłeś jako nauczyciel. Nikt bowiem nie mógłby czynić takich znaków, jakie Ty czynisz, gdyby Bóg nie był z nim. W odpowiedzi rzekł do niego Jezus: " Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi powtórnie, nie może ujrzeć królestwa Bożego". Nikodem powiedział do Niego: " Jakże może się człowiek narodzić, będąc starcem? Czyż może powtórnie wejść do łona swej matki i narodzić się?" Jezus odpowiedział: " Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z , Ducha, nie może wejść  do królestwa Bożego. To, co się z ciała narodziło, jest ciałem, a to, co się z Ducha narodziło, jest duchem. Nie dziw się, że powiedziałem ci: Trzeba się wam się powtórnie narodzić. Wiatr wieje tam, gdzie chce, i szum jego słyszysz, lecz nie wiesz skąd przychodzi, skąd przychodzi i dokąd podąża. Tak jest z każdym, który narodził się  Ducha". J 3, 1-8

Spotkanie Nikodema z Jezusem. Kościół daje nam je w  poniedziałek i wtorek drugiego tygodnia   wielkanocnego. Noszę je w sercu. Nikodem z sercem pełnym wątpliwości, przychodzi do Jezusa jak do Nauczyciela. Tak Go postrzega. Wierzy, że posłał Go Bóg Ojciec, w którego wierzy i chce być Jemu posłusznym, pragnie zrozumieć więcej. 

W w jednym z komentarzy,   po który sięgnęłam zatrzymało mnie  jedno zdanie:  zachęta, by "uświadomić sobie, że jestem osobą, którą przenika życie Ducha Świętego". Wiemy dobrze, mamy świadomość obecności Ducha Świętego, którego przyzywany, prosimy o światło. Tymczasem autor rozważań: KS. Krzysztof Wons w "Modlitwa Ewangelią na każdy dzień" mówi o "życiu Ducha Świętego w nas", a więc to coś więcej niż tylko " powiew Ducha Świętego" , porównywalny do wiatru, do chwilowej obecności. Duch Święty jest Tym, który podtrzymuje nasze funkcje życiowe, to On przenika mnie i nic nie jest w stanie umknąć Jego uwadze. " Jestem osobą, którą przenika życie Ducha Świętego" . Tego przenikania doświadczał również Nikodem, spowodowało to w nim Boży niepokój, z którym stanął przed Jezusem i nie bał się pytać, szukać, odsłaniać swoje wątpliwości, by kiedyś uwierzyć i stać się obrońcą Chrystusa. 

Duchu Święty, Miłości Ojca i Syna, przemień i uświęć nas. 

Błogosławieni.

 "Uwierzyłeś dlatego, że Mnie ujrzałeś. Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli". 

Uwierz, że Jezus Chrystus cię kocha i jest obecny w twoim i moim życiu. Przychodzi do nas  mimo zamkniętych drzwi, pomimo lęku i z powodu tego lęku. Przyszedł w dzień Zmartwychwstania. Odszukał każdego z nich - tak pisze święty Łukasz i przyprowadził do wspólnoty w Wieczerniku. Przekonywał, że to On jest, ; pozwolił się dotknąć, spożył  posiłek, by nie myśleli, że duchem jest tylko obecny, a gdy uspokoił ich serce, tchnął w nich Ducha Świętego, udzielając im władzy odpuszczania grzechów. Tomasz otrzymał ten dar po ośmiu dniach, to jest dzisiaj. Nie było go w Wieczerniku, gdy przyszedł Jezus w dzień Zmartwychwstania, jego serce nie było jeszcze gotowe, Jezus wiedział,  Tomasz potrzebuje " dowodu ", by mógł uwierzyć. A twoje i moje serce w jakiej jest kondycji duchowej, a może jak Tomasz jestem wciąż nieszczęśliwy, niespokojny  bo ciągle szukam  mocnego dowodu na obecność Jezusa w moim życiu, a przecież błogosławieni, szczęśliwi są ci, którzy uwierzyli. 

Koronka do Miłosierdzia Bożego.

 Jezu, ufam Tobie.

Milczący świadek Zmartwychwstania Pańskiego.

" Kochani, jeśli znajdziecie się kiedyś w "Emaus", tej wiosce rozpaczy, goryczy i pustki, wracajcie z niej natychmiast! 

Ku życiu, ku Chrystusowi, 

ku Zmartwychwstaniu.

 Nie czekajcie, nie analizujcie, tylko biegnijcie! Biegnijcie z powrotem do Jerozolimy, do Chrystusa! Niech to będą słowa, z którymi was zostawię. "

Ks. Piotr Pawlukiewicz

W ciszy.

 

Jezu, którego słowo jaśnieje w ciszy, pozwól mi tak trwać przy Tobie,  bym mogła zrozumieć to, co chcesz, bym zrozumiala....

Nieustanna walka.

 Widząc znaki i cuda, które uczynił Jezus wielu uwierzyło w Jezusa. Nie spodobało się to uczonym w Piśmie, którzy przecież też wierzyli... Pismom. Wystraszyli się wiary ludzi, bo wiara ich prowadziła do relacji z Jezusem, czyniła ich silnymi, a tego się bali. Sądzili, że jeśli zabiją Jezusa pozyskają ludzi. Stracić Boga, by zyskać człowieka, czyż ta myśl, nie przewija się przez wieki? Człowiek bez wiary w Boga jest słaby, można nim  manipulować.  Nieprzyjaciel boi się naszej wiary w Boga, który zawsze zwycięża! 

Jezu Chryste, który umiałeś przetrwać pustynię, opuszczenie i mękę, pomóż mi wytrwać przy Tobie. 

Pozwól Bogu działać.

 " I znowu Żydzi porwali kamienie, aby Go ukamienować. Odpowiedział im Jezus: " Ukazałem wam wiele dobrych czynów, które pochodzą od Ojca. Za które z tych czynów chcecie Mnie kamienować?" Odpowiedzieli Mu Żydzi: " Nie kamienujemy cię za dobry czyn, ale za bluźnierstwo, za to, że ty będąc człowiekiem, uważasz siebie za Boga". Odpowiedział im Jezus: " Czyż nie napisano w waszym Prawie: Ja rzekłem: Bogami jesteście? Jeżeli Pismo nazwało bogami tych, do których skierowano słowo Boże - a Pisma nie można odrzucić - to czemu wy, o Tym, którego Ojciec poświęcił i posłał na świat, mówicie:  "Bluźnisz", dlatego, że powiedziałem: " Jestem Synem Bożym"? Jeżeli nie dokonuję dzieł mojego Ojca, to mi nie wierzcie! Jeżeli jednak dokonuję, to choćbyście Mi nie wierzyli, wierzcie moim dziełom, abyście poznali i wiedzieli, że Ojciec jest we Mnie, a Ja w Ojcu. I znowu starali się Go pojmać, ale On uszedł z ich rąk." J 10, 31- 39

Żydzi przekonani byli, że znają Ojca i wiedzą o Nim wszystko, a jednak nie rozpoznali Go w Jezusie. Nie przyjęli Jego nauki, a Jego słowo budziło w nich opór uderzając w skałę ich serc powracało. Jezus świadom tego, zwraca ich uwagę na czyny, których Ojciec dokonuje przez Niego, o których czytają w Pismach proroków. Bezskutecznie, bo " znów starali się ich pojmać". 

Któż z nas miałby na tyle odwagi, by powiedzieć: " Nie słuchaj mnie, nie naśladuj mnie, bo moje czyny nie świadczą o tym, że we mnie zamieszkał Bog , a ja nie dopuszczam Go do głosu, a cóż dopiero, by działał przeze mnie, więc mnie nie słuchaj i nie naśladuj". Posłuchaj Słowa w sercu i pozwól Bogu działać.

W Duchu i Prawdzie.

 

" Wtedy powiedział Jezus do Żydów, którzy Mu uwierzyli: " Jeżeli trwacie w nauce mojej, jesteście prawdziwe moimi uczniami i poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli". Odpowiedzieli Mu: " Jesteśmy potomstwem Abrahama i nigdy nie byliśmy poddani w niczyją niewolę (....). Odpowiedział im Jezus:  Każdy, kto popełnia grzech jest niewolnikiem grzechu... Gdybyście byli dziećmi Abrahama, to dokonywali byście czynów Abrahama. Teraz usiłujecie Mnie zabić, człowieka, który wam powiedział prawdę usłyszaną u Boga. Tego Abraham nie czynił. " J 8, 31 - 42

Jezu, mówisz dziś do mnie, że sama wiara nie wystarczy. To samo powtarzał św. Paweł gdy mówił, że "wiara bez uczynków martwa jest". Nie wystarczy czynić cokolwiek, aby stać się Twoim uczniem, lecz tylko to, co Tobie się podoba, a co oparte jest na Słowie Boga. Tak często, niestety opieramy na ludziach i im chcemy się przypodobać, by zyskać ich akceptację, przychylność. Nie zdajemy sobie sprawy, że czyniąc tak stajemy się niewolnikami opinii ludzkiej. Ważniejsze jest dla nas słowo ludzkie, aniżeli  Słowo Boże. Gorzej, gdy za tym słuchaniem ludzkiego słowa idą czyny, które dalekie są od prawdy i Bożego prawa. Myśl moją kieruję dziś w stronę tych, którzy innych podporządkowują sobie i własnym planom, a dalecy są od Boga i Prawdy, którą przynosi Jezus. Powierzam ich Tobie, niech nie czynią z innych niewolników.